بررسی داراییهای نامرئی نظام آموزش عالی ( مطالعه موردی دانشگاه الزهرا)

چکیده: اعضای هیأت علمی، کارکنان، دانشجویان، روابط بین آنان و فرآیندهای سازمان با ارزش ترین منابع دانشگاه هستند. این منابع می توانند به عنوان دارایی های نامشهود تعبیر شوند، اگر چه این اصطلاح تاکنون در خصوص دانشگاه ها به کار نرفته است. نظریه پردازان اغلب سرمایه های فکری را به عنوان اساس دارایی های نامشهود توصیف می کنند. هدف از این پژوهش، بررسی سه مولفه سرمایه فکری یعنی سرمایه انسانی، ساختاری و ارتباطی و روابط متقابل آنها در بین کارمندان و اعضای هیأت علمی دانشگاه الزهراء (س) است. در این پژوهش، پرسشنامه بونتیس (1998) مورد استفاده قرار گرفت. بسط مدل ها و آزمون فرضیه ها با استفاده از نرم افزارهای spss و لیزرل روی دو نمونه به ترتیب 113 پاسخگو از بین کارمندان و 175 پاسخگو از بین اعضای هیأت علمی انجام گرفت. تجریه و تحلیل داده های هر دو نمونه مورد بررسی نشان داد که: (الف) سرمایه انسانی همبستگی مثبتی با سرمایه ساختاری دارد؛ (ب) سرمایه انسانی همبستگی مثبتی با سرمایه ارتباطی دارد؛ (ج) سرمایه ساختاری همبستگی مثبتی با سرمایه ارتباطی دارد؛ و (د) سرمایه ساختاری به طور مثبتی ارتباط بین سرمایه انسانی و سرمایه ارتباطی را تعدیل می کند. بنابراین، یافته های این پژوهش، نتایج مطالعات پیشین در مورد اثرگذاری اجزای دارایی های نامشهود روی یکدیگر را تأیید نمود.